Franz Bopp ve HintAvrupa Dilleri

Avrupa ve Asya’da kimi bugün için ölü dil durumunda olan ve çeşitli benzer ve yakın özellikleri nedeniyle dilbilimcilerce ortak bir adla anılan dil ailesi. Hint-Avrupa dilleri 12 ana kol hâlinde ele alınabilir. 1) Eski Anadolu dilleri (Hitit, Luwi, Palya, Likya, Lidya dilleri), 2) Hint-İran dilleri (Hint: Veda Hintçesi, Sanskritçe, Pencabi, Bengali, Çingene, İran: İskitçe, Farsça, Afganca, Urduca, Kürtçe, Beluç dili, Os dili). 3) Toharca, 4) Ermenice, 5) Trak, Frig, Makedon dilleri, 6) Helen (Hellence), 7) İllir-Venet-Messap-Filistin, 8) Arnavutça, 9) İtalik-öncesi, Ligur, Sikul dilleri, 10) İtalik-Kelt dilleri (İtalik: Latince, Osk dili, Roman: İtalyanca, Sardca, Provansça, Fransızca, İspanyolca, Katalanca, Portekizce, Galisçe, Retoromanş, Dalmatça, Rumence; Kelt: Galca, İrlandaca, İskoç Galcesi, Breton dili), 11) Cermen (Gotça, İsveççe, Danca, Norveççe, İzlandaca, Frankça, İngilizce, Amerikanca, Felemenkçe, Flamanca, Frisçe, Almanca), 12) Baltık-Slâv dilleri (Baltık: Latça, Litvanca, İslâv: Rusça, Beyaz Rusça, Ukraynca, Bulgarca, Makedonca, Sırpça-Hırvatça, Slovence, Çekçe, Slovakça, Polca [Lehçe], Lehit). 19. yüzyılda Alman dilbilimcisi Franz Bopp (1791-1867), Hint-Avrupa dillerinin karşılaştırmalı grameri üzerinde yaptığı çalışmalarla bu dillerin akrabalığını kanıtlamaya çalıştı.